بياد مادر.

مثل عادت هميشگي قلب مجروح خويش را مي شكافم وازدرون آن لخته خوني بنام سلام تقديمت مي كنم .درغروب غمگين در كنار تك درخت آرزويم مي نشينم تا ترا درسال غمگين غروب ملاقات نمايم.هنگامي كه پرنده ها با آشيانه خود وداع مي كنند،هنگامي كه گلها با طبيعت وداع مي كنند ووقتي كه ستارگان با شب وداع مي كنند،تنها چيزي كه بامن وداع نميكند يادتوست ونام تو.پس بدان كه هميشه بياد تو هستم وهيچ وقت فراموشت نخواهم كرد .وتو اي آفتاب كه برمن تابيدي از من روي نگردان كه زندگي بي تو آهنگ زيبايي ندارد.همچنان كه هركس به نور خورشيد احتياج دارد بيا توهم نور زندگاني من باش.