آيدين عزيزم

چندروزي است كه پسرخوش خنده وبانمك ماداره روي پاي خودش مي ايسته ،اززمين خودش بلند ميشه وشروع ميكنه به راه رفتن .چندقدمي راه ميره بعدمي افته ياميشينه .براي راه رفتن بچه ها خيلي مهمه كه بتونند خودشون بلند بشن وتعادلشون راحفظ كنند .بعضيها ميگن آيدين ديرشروع به راه رفتن كرده اما من معتقدم براي هيچ چيززندگي نبايد عجله داشت وفقط بايدازلحظه هالذت برد وخداراشكركرد .ديدن خنده هاي ازته دل آيدين عزيزم ،وقتي شوق راه رفتن داره ارزشمندترين هديه خداونديست وماچقدرخوشبختيم كه اين لحظه ها ي ناب راداريم عاشقانه لبخندميزنيم .واقعاًحس بكروبي نظيري است وتنها كسي ميتوانداين گفته راتاييد كند ،كه اين لحظه هارا مثل يك خاطره دوست داشتني دريادخودش داشته باشد.من به شوق ...

...

خاطره  براي من فقط يك اسم نيست ،خاطره ياد منه ،خاطره بخشي اززندگي منه ،بخشي كه باخنده هاي بي رياي عزيزترين موجودخدابراي من برش ميخوره .هرروز وهرلحظه نونوارميشه وهرچه تعريف كني به شيرينيش اضافه ميشه . ومن پرازخاطره ام ،خاطره هايي كه پرازلطف خداست،لطفي كه بايد خيره بشي،زل بزني به عمق چشماي قشنگ عشقت تا عظمتش راپيداكني .هميشه يك آرزوي پنهاني داشتم ،آرزويي كه هيچ وقت جرات گفتنش رابه كسي پيدانكردم ،اما به خداگفتم ،به زيباترين حالت هم گفتم ونميدانم چگونه بايدسپاسگزارباشم كه دربهترين حالت آرزويم رابه من هديه كرد.هنوزهم به كسي نگفتم وهنوزهم جرات گفتنش راندارم .ومثل يك رازعزيزدرگوشه قلبم براي خودم نگه ميدارم. ...

...

...

...

...

...

...