حالم دگرگون شده .

 ازسالهای دور او را می شناختم ،تب داغی را درون خودم نسبت به او احساس می کردم .

اورا بسیار دوست می داشتم .هربار که تازه می دیدمش تپش ضربان قلبم بیشتر وبیشتر می شد.من تمام عاطفه ام را پاک درحال باختن بودم.تازه داشتم می فهمیدم، این عشق است که به سراغ من آمده است .

قدمهایی که از من دور میشد اضطراب سینه ام را فشار می داد.احساس سنگینی نفسهایم را لمس می کردم.من به شدت به کوچه عشق عادت کرده بودم و هرروز سرتاسر این کوچه را بادلم پیاده می رفتم تا دوباره آن   لبخند مهربان  را پیدا کنم.

اکنون سالها از آن روزها می گذرد ومن هرموقع احساس دلتنگی می کنم به سراغ آن حال خوبم  می روم وبا کودک درونم همبازی می شوم.آن حس خوب را همیشه با خود دارم وهمیشه دعای  من این بوده که خدای عزیزم آن را از من نگیرد.عشق بالاترین نعمت خداست ومن دوست دارم هرروز عاشقتر وعاشقتر شوم.

به یک عشق بزرگ رسیده ام ،عشقی که هرروز زندگی مرا روشنتر می کند.اوهرروز که بزرگتر می شود شیرین تر می شود ومن عاشقتر .به یک عشق بزرگ رسیده ام و این عشق بزرگ ایمان مرا،همدردی ونوع دوستی مرا بیشتر و بیشتر می کند.

من دلتنگ احساساتی بودم ،غصه هایش ،دلتنگی مرا بیشتر می کرد وبی اختیار دوست وپایم می لرزید.

آنها تمام قلب مرا به  دست خود گرفته اند.