الهی شکرت

پسر نازنینم ،این روزها دوست ندارم زیادبرایت حرف بزنم ،بیشتردوست دارم به قشنگیهات خیره شوم ،آنقدر

که مفهوم زمان راگم کنم.پیله کرده ام به سکوتی شکننده ،نه اینکه چیزی برای گفتن نداشته باشم ،برعکس ازهمیشه بیشتر حرف دارم،حرفهای گفتنی،اما میخواهم حرفهایم راجمع کنم ودرگوشه روشن دلم که باآمدنت روشنتر شده به یادگاربگذارم .این روزها آنقدربه خاطرداشتنت شیفته خداشده ام که باخنده های توکودکیهای خودم راقدم میزنم ،رویا می بافم .لحظه های خوشی راباتو دارم تجربه میکنم که هیچ زمانی نداشته ام .

آیدین عزیزتراز جانم ،حرفهایم را جمع میکنم ،کم میکنم ودوباره...

وهرروز به حرفهای جمع شده ام سرمیزنم...

تاوقتی بزرگ شدی بهت بگم چقدربه داشتنت افتخار میکنم .مغرورم به داشتنت وهیچ چیزی راباشادی ات

عوض نمی کنم.

روزگاری داشته ام ؛گاهی زیبا ،شیرین ،گاهی هم تلخ .حسرت هیچ کدام رانمی خورم ،چرا که باداشتن شما دنیای من هیچ کم ندارد.