آيدين عزيزم

...

...

...

...

...

وقتی توزیباترین نگاه دنیارابه من هدیه می کنی ،چگونه بایدعاشقت نباشم؟پسرباهوش من یه عادت خوبی که داری اینه که وقتی غروب ،من ازسرکارمیام خونه ،سرتو میذاری روسینه من ومی خوابی وباورنمی کنی این کارت چقدربه من انرژی میده.سه تاازدندونای خوشگلت مثل مرواریدسفیددراومده ویکی دیگه ازدندونای بالاییت داره سفیدمیشه.بعضی روزا حسابی اذیتت میکنندحتی گوشات هم درد میگیرند،اما خوب بایدتحمل کنی تابزرگ شی.شبها وقتی ازخواب بیدارمیشی ،میشینی دوروبرتو نگاه میکنی اگه کسی نباشه شروع میکنی به گریه کردن اما اگه کسی راببینی، لبخندمیزنی ودوست داری تاکسی بهت لالایی بگه تا دوباره خوابت بگیره. ...

عادت داشتم ازیادآوری صحنه هاوتصویرهایی که ارمغانش برایم جزدلتنگی نبودفرارکنم.ورق زدن خاطرات برایم دلگیربود،باوردلتنگی درونم رافشارمی دادونفس کشیدن رابرایم سخت می کرداما الان دلتنگی حس خوبی رابرایم تداعی میکندومن امروزدلتنگم؛دلتنگ بهانه های خوش وقتی ام.سفرخاطره ای است که درپس ذهنمان نقش می بندد.دوروزاست که عزیزانم درسفرندوسنگینی دقیقه هاتحمل این دلتنگی را برای من دشوارمیکند.دوروزاست که جای خالی خوشبختی رااحساس میکنم.

ماهم یک روزخوب می شویم! طوری نیست، ما هم یک روز خوب می شویم! یک روز، ازبلندای فواره ی احساس به هنگام دیدن رنگین کمان به خوردن غصه های بی شمارمان می خندیم...!! طوری نیست ، فقط حوصله نداریم اعصاب هم کمی... آن هم تقصیرکسی است که ماراتنها، باهمین چندواژه یتیم گذاشت ورفت ! طوری نیست ، دنیابه آخرنرسیده است که اینگونه ، براندام بهار، دلتنگی می بافیم! دخترباران نیزهمین رامی گوید! یک روزخوب می شویم ! نشان به آن نشان ، که ازشوق رقصیدن زیادمیان عاشقانه ها به رسم پاکدامنی هرچه دختر، به رسم یکرنگی هرچه مرد، شالگردن هایمان را باهم عوض می کنیم وعکس می اندازیم...

نه کیلو وسیصدگرم وزن آیدین درآخرین وزن کشی دردوروز بعدازیکسالگیشه ،یعنی دربیست وچهارتیرماه نودودو.موقع تولدسه کیلووصدوپنجاه گرم بود.قدش پنجاه سانت بودکه الان هفتادوشش سانته.