آيدين عزيزم

...

...

...

...

...

...

وقتی بخندی، هوا نیز خوب خواهد شد. بخند، تا باران بگیرد.تا سفیدی، سرزمین دلهایمان را پر کند . بخند وبه قول سهراب : پیله ات را بگشا . تو به اندازه ی پروانه شدن زیبایی.

 وقتی  تنهایی، گاه حتی یک خاطره نیز آرامت می کند . وقتی تنهایی، گاه حتی دنیا نیز با تمام بزرگی اش برایت دلگیر وکوچک است. وقتی تنهایی، زندگی رنگ و بویی ندارد، غربت تمام دنیایت را پر می کند . وقتی تنهایی تمام داشته هایت را می شماری، آنقدر که غصه تنهایی ات را پر کنند . ضربان قلبت ، روحت را دلگیر می کند. چقدر خوب بود که داشته هایمان آنقدر زیاد می بود تا در روز های تنهایی ، جای خالی غصه ها راپرمی کرد. چقدر خوشبخت بودیم اگر می توانستیم راحت تر گریه کنیم...  

      آیدین

دلم برات تنگ شده پسر .هنوز صدای خنده هایت تسکین دل بی قرار منه.زود برگرد پیش بابایی.